السلام علیکم و رحمه الله
أعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان اللعین الرجیم، بسم الله الرحمن الرحیم، الحمد لله ربّ العالمین، والصّلاهُ والسّلامُ علی سیّد الانبیاء والمرسلین حبیبِ اله العالمین أبی القاسم المصطفی محمّد، صلّی اللّه علیه و آلِه الطیبین الطاهرین، المعصومین المکرمین، الهداهِ المهدیین.
اوصیکم یاعِبادَ الله و نفسی بتقوی الله.
بحث ما در باب تقوا در زندگی بود، به اینکه در زندگی و در برخورد و تعامل و گفتگو با دیگران تقوا را رعایت کنیم و عرض کردیم که همه این بحث ها به اینجا برمی گردد که ما برخوردی مناسب و شایسته و در خور شأن با دیگران داشته باشیم، این معنای تقوا ست. تا حال ما پدر و مادر و فرزند را بحث کردیم و اینکه رعایت تقوا در برخورد با والدین و فرزند چگونه باید باشد و امروز بحث همسر را با همین نگاه مطرح می کنیم که رعایت تقوا نسبت به همسر، این یعنی چه؟ نیاز به این است که ما بحث های مقدماتی داشته باشیم که فرصت ما اجازه این بحث را به ما نمی دهد لذا خیلی خلاصه از مقدمه و ذی المقدمه یک بحث تقریبا کوتاهی را خدمت شما عزیزان تقدیم می کنم.
خب همسر کیست؟ همسر به چه معناست؟ و ما چه وظیفه ای نسبت به همسر داریم؟ چگونه باید با همسر حرف بزنیم و گفتگو کنیم؟ حقوق و وظایف متقابل همسر چیست؟ و از این دست سوال ها. معنای خیلی روشن و واضح و معروف و مشهور همسر، زن و شوهر است، اما یک معنای بسیار دقیق و جالبی دارد که نیاز است به آن توجه شود. همسر یعنی برابر، یعنی مساوی، یعنی هم شأن، یعنی هم رتبه، هم کفو؛ وقتی می گوییم زن و شوهر یعنی کسانی که مساویِ هم و معادل هم، هم وزن هم و هم سنگ هم هستند. در همین معنای لغوی دنیایی مطلب خوابیده، دنیایی ار معانی و مفاهیم وجود دارد. معنای اولیه متبادر به ذهن و معروف و مشهور عرض کردم همان زن و شوهر است، ولی اگر دقت کنیم، هم سر، یعنی کسانی که سر و زندگی شان یکی است، ارزش و قیمتشان یکی است، شأن و رتبه و منزلتشان مثل هم است، مساوی و همانند و برابر هم هستند. بله، زن و شوهر باید مثل هم باشند، باید مساوی و برابر هم باشند، باید همانند هم و باید هم کفو هم باشند لذا هر دختر و پسری نمی توانند همسر هم باشند، اینکه اسلام برای انتخاب همسر خیلی تأکید دارد و بعضی از اوصاف و شرایط را مطرح می کند برای اینکه بناست با هم دیگر همسر باشند لذا هر دختر و پسری نمی توانند همسر هم باشند. علاوه بر این به صِرف صیغه و عقد خواندن، طرفین همسر هم نمی شوند، از لحاظ ظاهری زن و شوهر می شوند، ولی برای اینکه همسر هم باشند آن کفّیت و آن شأنیت و منزلت در آنها در کنار هم باشد، نیاز به یک مقدماتی دارد و البته نیاز به مؤخّراتی، که اینها باید در کنار هم، با هم همسر باشند. یا باید از قبل، شرایط همسری وجود داشته باشد بعد ازدواج کنند که اسلام روی آن خیلی تاکید دارد، در انتخاب باید دقت شود که آن شرایط همسری در دختر یا پسر وجود داشته باشد و بعد ازدواج کنند یا اینکه نه، بعد از ازدواج آن شرایط را در خودشان ایجاد کنند. خلاصه زن و شوهر باید به آن جایگاه همسری برسند، باید همسر هم باشند. از همین جا معلوم می شود که هیچ یک از زن و شوهر نسبت به هم مزیّت و برتری ندارند، تاکید می کنم، هیچ یک از زن و شوهر نسبت به هم مزیّت و برتری ندارند؛ البته معنایش این نیست که مزایای شخصی، نه! بحث این است که اینها در زندگی زناشویی مثل هم و همانند هم هستند و هیچ فرقی بین زن و شوهر در زندگی وجود ندارد.
ببینید امکان دارد یکی بی سواد باشد و دیگری باسواد، یکی مدرک لیسانس داشته باشد و یکی هم فوق لیسانس باشد، یکی کارمند باشد و یکی بیکار باشد، یکی اداری باشد و یکی رئیس اداره باشد، این تفاوت ها و مزایای شخصی اشکال ندارد ولی در زیر سقف زندگی هر دو همسر و هم شأن و هم رتبه هم هستند، هیچ فرقی با هم ندارند و هیچ مزیتی نسبت به یکدیگر ندارند. اساسا اگر زن و شوهر مثل هم، همانند هم و به اندازه هم نباشند، اصلا نمی توانند زندگی کنند، این را همه ما داریم می بینیم، اگر زن و شوهر مثل هم نباشند، به اندازه هم یعنی هم کفو و هم شأن و هم عقیده هم نباشند اصلا نمی توانند زندگی کنند.

بعد از مدتی به اختلاف و درگیری و دعوا و خدانکرده جدایی هم می انجامد. اما اگر با هم همسر و هم شأن و هم رتبه باشند زندگی خیلی راحت ادامه پیدا می کند. در یک خانه و در زیر یک سقف، دو کسی که، دو شخصی که، همسر هم هستند خیلی راحت می توانند زندگی کنند. پس بحث ما این است که زن و شوهر باید همسر هم باشند و هم شأن و هم رتبه هم.
این بحث، بحث مفصلی تست که من سعی میکنم خیلی خلاصه ان شاءالله در هفته های آینده به شرط عمر و توفیق، تقدیم شما عزیزان کنم.
خدایا بهترین زندگی را به همه ما عنایت بفرما؛ خدایا بهترین ها را در زندگی، قسمت و روزی و نصیب همه ما، خصوصا جوانان ما بفرما؛ خدایا عاقبت امر همه ما، فرزندان ما، جوانان ما، ختم به خیر بفرما؛ تا ما را نیامرزیدی از دار دنیا مبر؛ خدایا توفیق عبادت و بندگی و توفیق ترک معصیت به همه ما کرامت بفرما؛ خدایا لباس شفا و عافیت به تن همه بیماران، بیماران اهل اسلام، بیماران این جمع، منسوبین به این جمع و سفارش کرده ها بپوشان؛ خدایا لباس زیبای فرج به قامت رعنای امام عصر بپوشان؛ ما را از سربازان خوبش قرار بده؛ چشمان گنهکار ما را به جمال نورانیش روشن و منور بفرما؛ قلب مقدس و نازنینش را از همه ما راضی و خشنود بفرما؛ به مقام معظم رهبری، صحت و سلامتی، تندرستی، طول عمر و نفوذ کلمه عنایت بفرما؛ خدایا مقام شهدا و امام شهدا عالیست متعالی بفرما؛ خدایا نقشه دشمنان به خودشان برگردان؛ پروردگارا همه گذشتگان، مؤمنین و مؤمنات ببخش و رحمت فرما.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَالْعَصْرِ ﴿۱﴾ ِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿۲﴾ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿۳﴾
صدق الله العلی العظیم

بسم الله الرحمن الرحیم
نَحمدُه و نستعینه و نؤمنُ به و نتوکلُ علیه و نشهدُ اَن لا اله الا الله وحده لاشریک له و أنّ محمداً عبده و رسوله ارسله بالهدی و دین الحق، اللهم صلّ و سلّم و زِد و بارک علی علیٍ أمیرالمومنین و وصیّ رسول رب العالمین و علی فاطمه الزهراء سیده نساءالعالمین و علی الحسن و الحسین سیّدی شباب اهل الجنه و علی علی بن الحسین و محمدبن علی و جعفربن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمدبن علی و علی بن محمد والحسن بن علی و الحجه القائم المنتظر عجّل الله تعالی فرجه و سهّل الله مخرجه.
مجددا خودم و همه شما نمازگزاران، برادران و خواهران را به رعایت تقوای الهی دعوت میکنم. اولین مطلب اینکه امروز هشتم ربیع الاول، سالروز شهادت آقا امام حسن عسکری علیه السلام است، به محضر فرزند عزیزش حضرت صاحب العصر و الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، به محضر مقام معظم رهبری و همه شما نمازگزاران، برادران و خواهران عرض تسلیت و تهنیت داریم.
امام عسکری در سن ۲۲ سالگی به امامت منصوب شدند، شش سال دوره امامت آن حضرت بود و در سن ۲۸ سالگی و در سال ۲۶۰ هجری قمری به شهادت رسیدند. دوره، دوره کوتاهی است اما دوره بسیار سخت و حساسی بوده و به تعبیری می شود گفت که دوره امامت امام عسکری از حساس ترین دوره های تاریخ تشیع بوده، بخاطر اینکه شیعه در این دوره به یک قدرت عظیم تبدیل شده بود و خلفا هم نسبت به این قضیه احساس خطر می کردند؛ لذا سخت گیری خلفا نسبت به امامان در دوره اواخر خیلی شدت گرفته بود، هم از قدرت شیعه خلفا می ترسیدند که عرض کردم به یک قدرت عظیمی تبدیل شده بودند و هم از اخباری که راجع به منجی در روایات آمده بود و آنها می دانستند که منجی و موعود که بناست جامعه را اصلاح کند و با ظلم و ستم و حاکمان ظالم به مبارزه برخیزد، از نسل پیامبراعظم و از فرزندان فاطمه زهرا و خصوصا فرزند امام عسکری علیه السلام است، بنابراین خیلی بر امامان تنگ و سخت گرفتند تا خود امام عسکری که او را در محله عسکر جای دادند یعنی محله نظامیان، در محله سربازها تا کاملا امام عسکری را تحت کنترل داشته باشند، از دو جهت تحت کنترل بگیرند: از جهت فعالیت های دینی و ارتباطاتی که با شیعیان داشته و این برای آنها خیلی سخت بود و هم از جهت تولد آن نوزادی که بناست منجی عالم باشد، آن وعده ای که در روایات داده بودند بناست محقق شود، باید خیلی سخت کنترل شود که این نوزاد یا به دنیا نیاید و اگر به دنیا آمده، زود او را از سر راه بردارند. جهت دوم یعنی تولد این منجی برای دستگاه خلافت و خلفا خیلی مهم بوده که در این بین حتی زنان را هم کنترل می کردند تا اگر کسی باردار شود مواظب باشند که بعد از وضع حمل زود او را به قتل برسانند چون شاید مهدی موعود که در روایات آمده، همین نوزاد باشد. خیلی سخت گیری می کردند به همین جهت لطف خداوند متعال هم شامل حال همسر امام عسکری و مادر امام زمان شد که دوره بارداری اش اصلا مشخص و معلوم نبود و به تعبیری اصلا نشانه های بارداری و وضع حمل در مادر امام زمان مشاهده نمی شد تا کسی شک کند و پیگیر آن قضیه باشد که در نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری مهدی موعود و امام زمان به دنیا آمدند و بعد از شهادت پدر به صورت بسیار طبیعی و اراده الهی، امام زمان پنج ساله به امامت منصوب شدند و نهم ربیع سالروز آغاز امامت امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف است. این روز را به خود امام عصر و همه شما منتظران امام زمان تبریک عرض میکنم.
هزار و یکصد و هشتاد سال از آن روز می گذرد، یعنی حدودا ۱۲ قرن از آن زمان می گذرد، امام زمان به تعبیر ما در پس پرده غیبت هستند، ۱۲ قرن است که مردم امام زمانشان را نمی بینند، این خیلی عجیب است که آدم امام داشته باشد، امام امامت کند اما مردم امامشان را نبینند.

از آن طرف امام مردم را می بیند، امام صدای مردم را می شنود، اصلا امام در بین مردم است، امام با مردم است، امام در کنار مردم است و اگر انسان آن چشم بینا را داشته باشد همین الان می تواند امام زمان را ببیند. پس مشکل کجاست که امام زمان در حال امامت است اما مردم امام زمانشان را نمی بینند؟! مشکل کجاست؟! آیا امام زمان در پس پرده غیبت رفتند و یک روزی بناست تشریف بیاورند که ما ببینیم؟ قضیه این است یا نه حقیقتا امام زمان الان حضور دارند و ما نمی توانیم امام زمانمان را ببینیم؟ مشکل ماست که نمی توانیم ببینیم و الا حضرت همین الان حضور دارند. در این دوازده قرن امام زمان حضور داشته و در بین مردم بوده و الان هم هستند، حال چرا ما نمی توانیم حضرت را ببینیم و یا کِی حضرت می آیند که ما او را ببینیم؟ بدون تعارف باید گفت با همه خوبی هایی که مردم دارند، با همه خوبی هایی که مردم دارند، باز هم عرض میکنم با همه خوبی هایی که مردم دارند اما لیاقت دیدار امام زمان را ندارند، بدون تعارف باید بگوییم، زمینه کامل ظهور حضرت که ظاهر شود و او را ببینند در مردم وجود ندارد. خب چه کار باید کرد؟ باید این چشم ها را به واسطه اعمال و رفتار بشوییم، این چشم ها باید شسته شود، چطور شسته شود؟ با اعمال و رفتارهایمان باید این چشم ها شسته شود تا لایق ظهور و دیدار شویم؛ تا این چشم ها شسته نشود، تا زمینه ایجاد نشود، لایق ظهور ما نیستیم، لایق دیدار ما نیستیم، این نکته خیلی مهم است، عزیزان به آن دقت کنند، ببینید ما دوازده قرن است که داریم میگوییم منتظر ظهور هستیم، درست؟ می گوییم ما منتظر ظهور هستیم، یعنی روزی برسد که امام زمان ظاهر شود، این خیلی مهم است، روزی فرا برسد که امام زمان ظاهر شود، این معنایش چیست؟ یعنی همین الان امام زمان حضور دارند اما ظهور ندارد، این یعنی این چشم ما حضور حضرت را نمی بیند. دقت کنید، چشم ما حضور حضرت را نمی بیند. اگر این چشم آمادگی را داشته باشد کما اینکه برای بعضی از اوتاد این لیاقت پیدا می شود و این چشم باز می شود، حقایق را می بینند و امام زمان را می بینند؛ اگر این چشم بینا برای همه افراد جامعه باشد، جامعه به یک حدی برسد که این چشم بصیر و بینا برای همه مردم به صورت عام پیدا شود، آن وقت نه اینکه امام زمان می آید، نه! امام زمان را می بینند، امام زمان حیّ و حاضر را می بینند و آن وقت است که ظهوراً از حضور امام زمان استفاده می کنند.
دعا کنیم تا لایق دیدار حضرت شویم، یعنی چه؟دعا کنیم که خدایا یک نیمه شبی امام زمان را ببینیم؟ نه! یعنی ما باید کاری کنیم تا حضور حضرت را درک کنیم، درک کنیم که الان عصر و دوره امام زمان است و امام زمان در بین ما حضور دارند، آن وقت زمینه ها را برای حضرت فراهم کنیم تا حضرت ظاهر شوند، به این معنا که حضرت به چشم ما بیایند؛ الان که هستند به چشم ما نمی آیند. دعا کنیم با اعمال و رفتارمان، زمینه ها را فراهم کنیم تا حضرت ظاهر شوند و به چشم ما بیایند و با حضرت ان شاءالله در حکومتش و در قیامش شریک باشیم یعنی ان شاءالله روزی فرا برسد که همه ما در رکاب امام زمان باشیم، ان شاءالله.
به امید آن روز.
چند مناسبت را فقط فهرست میکنم، روز یکشنبه دهم ربیع سالروز ازدواج پیامبراعظم و خدیجه کبری سلام الله علیهما است، عرض تبریک دارم.
سه شنبه دوازدهم ربیع سالروز ولادت باسعادت پیامبراعظم حضرت محمد صلی الله علیه و آله به روایت اهل سنت و آغاز هفته وحدت است که باز هم خدمت عزیزان تبریک عرض میکنم و این بحث را ان شاءالله، اگر توفیقی باشد، در هفته آینده تقدیم عزیزان خواهم کرد و روز سه شنبه بیست و نهم آبان آغاز هفته بسیج است خدمت همه عزیزان عرض تبریک دارم و ان شاءالله باز اگر توفیقی باشد، هفته آینده این بحث را تقدیم شما عزیزان خواهم کرد.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿۱﴾ فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿۲﴾اِِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿۳﴾
صدق الله العلی العظیم
و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته